खेळ शब्दांचे

  क्षणात आले मनात आले  क्षणात मन हे  चिंब झाले  थोडे ओले  पुसून डोळे  पुनश्च मन हे  भरून आले  थेंब ओघळले  ढग विरले  अंतःकरण हे  रिते झाले  -कायांप्रि 

  काही भावना जशा शब्दांत व्यक्त करता येत नाहीत, तसंच प्रेमही आहे. असलेली, पण शब्दांत बांधता येत नसलेली भावना.  प्रेम. कुणाचंही कुणावरही असू शकतं. कुणाचंही कशावरही असू शकतं. व्यक्ती, वस्तू, स्वप्न, कल्पना, संकल्पना... कशावरही. सहसा आपण एखाद्या वस्तूवर, व्यक्तीवर प्रेम करतो म्हणजे काय करतो? Generally आपण एखाद्याची जेवढी काळजी करत असतो, जेवढा विचार करत असतो, जेवढा आदर करत असतो, त्यापेक्षा थोडा जास्त आपण आपल्या प्रेमाच्या माणसांबद्दल, वस्तूंबद्दल करतो. जे दाखवता येतं, ते प्रेम का? जे व्यक्त करता येतं, ते प्रेम का? Love is a feeling which you have to feel…& it feels greattttttttttt! प्रेम ही अशी भावना आहे जी प्रेमापलीकडची आहे. अव्यक्त, अनाकलनीय, अपार, अभेद्य, मन व्यापून टाकणारी आणि तरीही तिच्या अस्तित्वाची जाणीव फार अंधुक असलेली. ती असते प्रत्येकाच्या मनात पण कळते फार थोड्यांना.  कधी कधी ती आपण डोक्यावर घातलेल्या हॅटसारखी असते. आपल्याला तिचं अस्तित्व फारसं जाणवतंच असं नाही तरीही ती आपल्याला उन्हाच्या तीव्र झळांपासून वाचवते. ती दुसऱ्यांना बऱ्याचदा दिसते म्हणजे आपल्यालाही दिसेल असं नाही.

  फार चुकले आजपर्यंत यापुढे त्या चुका करणार नाही बोलणार आता मीही शब्द मुका करणार नाही फार सोसले आजपर्यंत यापुढे सोसणार नाही स्वतःच्याच मानहानीला आता मी पोसणार नाही ठोकरलंय जगानं मला यापुढे धक्के खाणार नाही अस्तित्वच नाकारलंय माझं माझ्याशिवाय आता जगू देणार नाही फार झालं आता सगळं माझ्या भावनांना किंमतच नाही काय वाटलं जगाला काय माझ्यात हिंमतच नाही ? दाखवायचंय आता जागाला ही सुप्त ठिणगी जागृत झाली आहे जागृतीच्या या आगीत आता जग जाळायची हिंमत आली आहे हरवलेलं बालपण आता कर्तृत्व बनून हसणार आहे कोळसा म्हणून हिणवलेला हिरा आता कोंदणात बसणार आहे -कायांप्रि 

  It sucked up big times And I’m here with big smiles I knew it was indication I think I’m in depression   They praised me for my hard work My face smiled like a dork Couldn’t bother much, fruitless compulsion I assume I’m in depression   Insides crumbled and shattered I’m cleaning after the promotion party leftovers It hit me with the frustration I know I’m in depression   That old scar, I cried my eyes out “Let’s go over 100,” my lungs shout Mood swings is the only solution In every situation, I’m in depression   He asked me, “Hey, all cool?” Down shoulders, I replied, “All good” Couldn’t trust him with the answer, lost passion Couldn’t agree more, I’m in depression   She spilled over the coffee by mistake I showered her with anger for nobody’s sake Guilt killed me and more agitation I confirmed I’m in depression   I opened up the cupboard My guitar wanted to jump in my arms I slammed the door off with overwhelming emoti

  We are not afraid of Death. We never were. We are afraid of its uncertainty. We know that it’s gonna come one day. But still, it’s uncertain which day is that one day. Every breath we take takes us one step closer to death. But still, we don’t stop breathing. Ah! Don’t you dare call it optimism! Even a pessimist lives the same way. It’s called Life. It’s living. Doesn’t matter how you live. You breathe, you live. You live, you breathe. You stop breathing, you stop living. You stop living, you hardly can breathe.  “I can’t live without you” is total bullshit! Trust me. Everybody lives on his own. No life stops in the absence of others. The absence of others’ lives just makes us suffer, with different levels. It’s not ‘not-living’ or ‘death’ for sure.  It’s not the fear of ‘to be dead’. It’s the fear of leaving the living. And this living includes… so much of it. Living with and for your loved ones, your dreams, your desires, your aims, your games, your name, your fame, your happ

  मा णसाचं आयुष्य गाण्यासारखं असलं पाहिजे . ते गाणं कुणीतरी लिहितं , त्याला दुसरं कुणीतरी compose करतं , गातं कुणीतरी तिसरंच . तसंच माणसाचं पण असतं ना ! म्हणजे आई - वडील दोघे मिळून जन्माला घालतात . मग त्याच्यावर वेगवेगळे लोक संस्कार करतात - आजी - आजोबा , नातेवाईक , समाज , परिस्थिती आणि त्याचं स्वतःचं मन . तसं गाण्याचं पण असतं ना . ते वेगवेगळ्या वेळी वेगवेगळ्या पद्धतीनं आपल्याला समजतं . एकच गाणं आपण एका परिस्थितीत ऐकलं तर दुस ‍‍ ऱ्या वेळी त्याचा तोच mood असेल असं नाही . आपल्याला त्याचे वेगवेगळे अर्थ लागायला लागतात त्यावेळी . जुनी गाणी ... बरं जुनी जाऊ देत . आताची , आपल्या काळातली गाणी आपण ऐकतो . आज release झालं , आज ऐकलं . उद्या ऐकलं . परवा ऐकलं . महिना - दोन महिने ऐकतोय आपण . त्यानंतर दोन - तीन वर्षांनी ते पुन्हा ऐकायचं . त्या गाण्याचे संदर्भ बदललेले असतात . म्हणजे आपल्या लक्षात असतं साधारणपणे एखादं गाणं ऐकल्यावर आपल्याला काय वाटतं किंवा त्याचे भाव आपल्याला कशा पद्धतीनं समजतात . दोन - तीन