Skip to main content

कंटाळा

 


कधी कधी कंटाळा येतो. मग खूप कंटाळा येतो. मग इतका कंटाळा येतो की कंटाळा यायचासुद्धा कंटाळा येतो.

अशावेळी काहीतरी लिहावंसं वाटतं. पण उठून पेन-कागद घ्यायचा कंटाळा येतो. मग विचारांची भेंडोळी सोडवत बसते मी मनातल्या मनात.

त्या भेंडोळ्यांमध्ये सापडतात अनेक विचार, माणसं, प्रसंग, गोष्टी, आठवणी आणि बरंच काही.

बरंच काही जे त्या भेंडोळ्यांमध्ये कायमचं हरवून जावंसं वाटतं. बरंच काही जे कधीच कुणाला कळू नये असं वाटतं. बरंच काही जे पुन्हा कधी नजरेला पडू नये असं वाटतं. असं बरंच काही आहे जे बऱ्याचदा वाटतं.

पण कितीही वाटलं तरी मन कुठे ऐकतं?

ते पुन्हा शिरतं त्या भेंडोळ्यांच्या गुंतागुंतीत. मन गुंतवायचा तसा हा एक चांगला मार्ग आहे. पण गुंतण्याऐवजी कधी कधी नुसतीच गुंतागुंत वाढत राहते. त्या गुंत्याची गर्दी वाढत जाते. आजूबाजूला पसारा वाढत जातो आणि मग तो पसारा आवरायचा जाम कंटाळा येतो.

मग तो पसारा तसाच टाकून उठते मी. मन तर शांत झालेलंच नसतं. पण आता पोटही अशांतीचा मार्ग पत्करतं. उठून किचनमध्ये जाते मी. ओट्यावरचा पसारा तसाच बाजूला लोटून देते. पण काही करून खायचा भयानक कंटाळा आलेला असतो.

'मागवूया का काहीतरी ऑनलाईन?' मग टोमॅटो नाहीतर चीगीवीगी सारख्या ऍप्स वर नवीन नवीन डिशेस डोळ्यांसमोर रुंजी घालायला लागतात. 'हे मागवूया', 'नको, तेवढं पुरणार नाही', 'मग हे पण ऑर्डर करायचं का?' असं करत करत २-३ चटपटीत गोष्टी 'ऑर्डर मेनू' मध्ये ऍड होतात.

अंगावर चढलेला कंटाळा कधीचाच कंटाळून सोफ्यावर अंग टाकून पसरलेला दिसतो. त्याला थोडंसं उत्साहाने बाजूला ढकलून मीही पसरते त्या सोफ्यावर, अजून एखादा मेनू ऍड करायच्या उद्देशाने. बऱ्याच वेळाने तो मेनू फायनल होतो. उत्साहाने मी 'ऑर्डर नाऊ'च्या बटनावर क्लिक करते.

पेमेंट करायच्या वेळी लक्षात येतं...

.

.

.

.

.

.

.

की हा महिन्याचा शेवटचा आठवडा आहे आणि माझ्या अकाऊंटमधले पैसे कंटाळून आधीच अकाऊंट सोडून निघून गेले आहेत.

कंटाळून मी मोबाईल ठेवून देते. शेजारी पसरलेल्या कंटाळ्याला तसाच तिथे टाकून किचनमध्ये जाते. कोपऱ्यातल्या डब्याच्या तळाशी मॅगीचं एक पाकीट कसनुसं पडलेलं असतं. सगळा कंटाळा झटकून मी गॅसवर पाणी गरम करायला ठेवते… 


- कायांप्रि 

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dreams

  Though he cried a little At least he cried a little   Maybe he caused some troubles But always gave the doubles   Dreamt of impossible Behaved unreasonable But with passion incomparable   The more he fight The more the delight The higher his dreams took flight   Fell, trampled over Tricked, tripped, but lost never   Always a believer Always a dreamer - Kayanpri 
Post a Comment
Read more

सत्य

सत्य ... हा केवळ एक भास आहे . पटत नाही ना ? पण हेच सत्य   आहे . जगातलं शाश्वत किंवा त्रिकालाबाधित सत्य कोणतं , असं विचारलं तर त्याचं उत्तर कोणीही देऊ शकणार नाही . स्वतः काळही नाही . सत्य अबाधित असू शकत नाही . त्याला नेहमी अपवाद असतात जे त्याच्या अखंडपणाला बाधा आणत असतात . सत्य खरंच एक भास आहे . एखादी गोष्ट ‘ पूर्ण सत्य ’ आहे असे कुणी छातीठोकपणे सांगू शकेल का ? आपल्याला गोष्टी एकाच बाजूने दिसतात आणि मग त्याच आपण ‘ पूर्ण सत्य ’ मानून चालतो . सत्य नाण्याच्या दोन बाजूंसारखं दोन भागांत विभागलेलं असतं - एक , जे आपल्याला दिसतं ; दुसरं , जे त्यामागे असतं . म्हणजे जे आपल्याला माहीत झालेलं असतं ते ‘ अर्ध ’ सत्य असतं आणि तरीही लोक ‘ मला पूर्ण सत्य माहीत आहे ’  चा दावा करतात बिनधास्त . नाण्याच्या दोन्ही बाजू एकदम कधीच बघता येत नाहीत . एक बघावी तर दुसरीने पाठ फिरवलेली . हां , आरशासमोर उभे राहिलात तर एकाचवेळी दोन्ही बाजू बघता येतील . पण हे ही लक्षात ठेवायला हवं की त्या नाण्याबरोब
Post a Comment
Read more

समांतर

  काचेअलीकडे बसलेले मी इमारतींच्या मागून डोकावणाऱ्या तुला बघत बसते आपली खूप ओळख आहे असं नाही पण तू अनोळखी तरी कुठे आहेस? वाढणाऱ्या वेगाबरोबर तुला बघण्याची वाढत जाणारी तीव्र ओढ आणि तुला जवळ घेण्याचा अनावर होत असलेला मोह इमारतींच्या खिडक्या लुकलुकत राहतात डोळ्यांसमोर नजरेतला तू मात्र हटत नाहीस धावणाऱ्या वेगाबरोबर श्वासांचा वाढता वेग आणि त्याच गतीने वाढणारी तुझ्याकडे झेपावण्याची ओढ मग खेळतोस तू खेळ लपाछपीचा मोठ्या इमारतींमागून तरळत राहते तुझी प्रतिमा डोळ्यांसमोर तुझ्यापेक्षा मग तुझ्या प्रतिमेसाठीची आसक्ती वाढत जाते आणि मग अस्वस्थ व्हायला लागतात एकेक अणुरेणू श्वासातले मंदावत जातो वेग आणि कानावर पडतात अनोळखी आवाज तितक्यात कुठूनशी चुकार रातराणी भिरकावून देते आपला गंध उघड्या काचेतून आत आणि मग अस्वस्थ श्वासांच्या लयीवर नाचत राहतो तो सुवास अंतरात दरवळत जातो, रोमारोमांत तरळत जातो मंद मंद मग डोळ्यांसमोर अवतरते तुझी प्रतिमा पण आता प्रतिमेपेक्षा तुझी ओढ अधिक आहे झाडांच्या मागे लपलेला तू अजून हवाहवासा वाटतोस श्वासांत भिनलेली मोहक रातराणी तुझ्या सहवासाची सय व
Post a Comment
Read more